“سیر تجدد وعلم جدید در ایران”روایت تاریخی وفلسفی ما وتجدد و مهم ترین بروز آن یعنی علم جدید است.نویسنده درپایان مقدمه ی کتاب آورده است که من می خواهم در یک کلام بگویم که علم جدید در ایران بی تاریخ است.
برای فهمیدن منظور دکتر داوری اردکانی به روایتی از فرستادن دانشجویان ایرانی به فرنگ که در کتاب آمده می پردازیم:((ازمیان محصلان دارالفنون که به اروپا فرستاده شدند…میرزامحمد ولد احمدقمی بود…به پاریس اعزام شد ودررشته ی نجوم تحصیل کرد.پس از تحصیل در رصدخانه ی بزرگ پاریس به کار گمارده شد…ومدتی هم در رصد خانه ی بروکسل به آموختن اشتغال داشت …در دوران تحصیل استعداد زیاد از خود نشان داد وچنانکه مشهور است یکی از اجرام کوچک سماوی بین مشتری ومریخ راکشف کرد وآن را سیاره ی محمودی نامید…پس از باز گشت به ایران باهمه ی استعداد خود ناظم تلگراف خانه شدوچندی هم قنسول در بغداد شد وسپس ژنرال قنسول ترابازون شد وپس از مدتی هم بیکار شد وتا پایان عمر بیکار بود وهیچ فعالیتی در نجوم نداشت.))
در بخش دیگری از کتاب ترم “جهان علم”را معرفی می کند ومی گوید که کسانی که دل در گروی علم وحیات علمی دارند گویی که جز درجهان علم امکان فعالیت ندارند واز همین جهت بحران دوگانگی وطن علمی و وطن خود انسان پیش می آید وچه مهاجرت کند وفراق یاران ودیار رابپذیرند وچه بمانند در بی قراری دائمی درونی هستند.